Zwiedzając parki stare ogrody, nie raz byliśmy urzeczeni pięknem roślin oplatających stare drzewa, mury, furtki, a nawet domy. Pnącza tworzą żywe ogrodzenia, parawany, strzegą naszą prywatność przed wścibskimi. Są także osłoną przed kurzem i hałasem. To rośliny, które pięknie dekorują nasze ogrody. Rozrośnięte tworzą girlandy pomiędzy drzewami starymi budynkami, jakby chciały coś ukryć. Dzięki temu powstają w ogrodach zaułki przytulne kątki, gdzie możemy się schronić i odpocząć. Porter ukochał takie miejsce pod kokornakiem. W upalne dni tam rozkłada swoje cielsko i chłodzi się w cieniu.
Kokornak to pnącze, które możemy poprowadzić w półcieniu, a nawet w miejscach cienistych. Ma pięknego koloru duże liście dachówkowato zachodzące na siebie. Kokornak jak się rozrośnie, to tworzy zwartą zieloną ścianę. W moim ogrodzie rośnie przy ścianie, która była krytykowana za dużą pustą powierzchnię, na której nic się nie dzieje. Tak więc kokornak stał się elementem architektury. Jest pnączem mającym ciekawe kwiaty. Małe, chowające się wśród liści w kształcie fajek. Wpadają w nie owady, ale nie jest to roślina owadożerna. Owady służą jedynie do zapylania, a wabione są specyficznym zapachem, wydzielanym przez kwiaty. Kokornak jak już zaaklimatyzuje się w naszym ogrodzie, to bardzo mocno się rozrasta i trzeba trochę nad nim zapanować. Nie jest to jednak trudne, bo łatwo się go przycina i można sobie go formować, jak tylko nam się podoba.
Cobea scandens ozdobi nam tarasy, balkony pięknymi kwiatami w kolorze fioletowym lub białym. Kwitnie od lipca do jesieni. Czasami jest chimeryczna i rozwija niewielką ilość kwiatów, ale wynagradza nam to pięknymi pierzastymi liśćmi. Wybarwiają się one jesienią na czerwono fioletowy kolor. Kobea jest wrażliwa na niską temperaturę, dlatego, gdy przygotujemy sobie sadzonki z nasion, to sadzimy je do gruntu lub wynosimy w donicach dopiero w maju. Pnącze to możemy przechować na następny sezon, ale już w pomieszczeniu. Niestety mnie się to nie udało, ale nawet jako roślina jednoroczna sprawi nam swoim wyglądem wiele radości.
Passiflora to bardzo ciekawy kwiat kojarzony z Wielkanocą. Nazywana jest także męczennicą lub Kwiatem Męki Pańskiej. W budowie kwiatu dopatrywano się symboliki związanej z ukrzyżowaniem Chrystusa. Męczennica jest bohaterką wielu dziwnych opowieści i legend. Jej kwiaty mają niezwykły kształt, piękne kolory i bardzo intensywny zapach, którym wabią do zapylania owady, kolibry i nietoperze. Trzeba wiedzieć, że Passiflora występuje w tropikalnych regionach Argentyny, Brazylii oraz Meksyku. Pomału jednak piękno tego pnącza zostało zauważone przez pasjonatów ciekawych roślin i dotarło także do nas. Niestety uprawiamy ją w doniczkach, ale jak zrobi się ciepło, to w maju możemy ją wystawić na balkon lub taras. Pod koniec września wstawiamy ją do pomieszczenia, ponieważ jest wrażliwa na zimno. Passiflora potrzebuje podpór, do których przyczepia się wąsami. Pędy mają duże przyrosty, więc szybko się rozrasta.
Niektóre gatunki Passiflory wydają jadalne owoce zwane potocznie marakują. Możemy ją sami sobie wyhodować, umieszczając w ziemi pestkę z dojrzałego owocu. Męczennica jest zielem, stosowanym od dawna przez mieszkańców Ameryki Północnej i Południowej do leczenia stanów lękowych oraz uzależnienia od alkoholu i nikotyny. Nas jednak cieszyć będzie jej soczysta zieleń, piękne kwiaty a ja bardzo lubię jej zapach.
Posted on / Skomentuj on Pnącza to taka zielona pajęczyna w naszych ogrodach.
